Jaarlijst 2014

Beste LP’s 2014

1. Pink Mountaintops – Get Back 
2. Wand – Ganglion Reefs
3. Comet Control – Comet Control
4. Curtis Harding – Soul Power  
5. King Gizzard and the Lizard Wizard – I’m In Your Mind  
6. Hallo Venray – Show  
7. Frazey Ford – Indian Ocean  
8. Sturgill Simpson – Metamodern Sounds in Country Music  
9. Jenny Lewis – The Voyager  
10. Morgan Delt – Morgan Delt
 

Er verschenen het afgelopen jaar veel goede platen. De beste kwamen, Hallo Venray daargelaten, van relatief nieuwe bands. Pink Mountaintops begon als side project van Black Mountain voorman Stephen McBean maar lijkt inmiddels het hoofdproject te gaan overvleugelen. Get Back heeft alle ingrediënten die je van een Black Mountain LP zou mogen verwachten en biedt daarnaast ook nog een paar heerlijke solo’s van J. Mascis. Terwijl Ty Segall dit jaar volgens de recensenten met Manipulator zijn beste plaat afleverde, verscheen er op zijn label God? een plaat die op mij meer indruk maakte. Wand combineert ruig gitaarwerk met subtiele psychedelische effecten op een geheel eigen manier. Comet Control is net als Pink Mountaintops een Canadese band en legt zich op haar debuut LP toe op een vorm van Stonerrock waarbij Pink Floyd af en toe om de hoek komt kijken. Curtis Harding draait al wat langer mee in de popmuziek maar bracht dit jaar pas een LP onder eigen naam uit. De samenwerking met Cee Lo Green is duidelijk te horen in zijn manier van zingen. Soul Power bevat zowel authentieke soulnummers als invloeden uit de garagerock. De muziek van het Australische King Gizzard ligt in het verlengde van Wand en is het ruige broertje van landgenoten Tame Impala, met een lekker scheurende mondharmonica als extraatje. Ook Morgan Delt haalt zijn inspiratie uit de psychedelica en dan met name van Curt Boetcher en The Byrds.

De grootste verrassing van afgelopen jaar was de comeback van Hallo Venray, die op Show laat horen tot de Nederlandse top te horen. Invloeden als The Velvet Underground en Neil Young zijn onmiskenbaar aanwezig, maar elk nummer klinkt typisch Hallo Venray, zelfs de Prince cover Controversy. Live komt het zo mogelijk nog beter tot zijn recht. Van Frazey Ford verscheen in december haar tweede solo LP. Haar stem gaat wonderschoon samen met de herkenbare begeleiding van de Hi-sessieband, die meer dan veertig jaar geleden al meespeelde op Willie Mitchell-producties van onder meer Al Green en Ann Peebles. Onvervalste country is dit jaar afkomstig van Sturgill Simpson, al geeft de titel al aan dat hij het af en toe van een modern sausje voorziet. Na een kort uitstapje met Johnatan Rice als Jenny and Johnny bracht Jenny Lewis dit jaar weer een plaat onder haar eigen naam uit. The Voyager groeit per luisterbeurt. De lieflijke melodieën maskeren vaak rake teksten, zoals bij Just One Of The Guys.

Reissues (File under C)

Bobby Charles – Bobby Charles (Light In The Attic)

Bob Carpenter – Silent Passage (No Quarter)

The Cramps – Blues Fix (Big Beat Records)

Light In The Attic heeft inmiddels enige faam waar het het heruitgeven van vergeten parels betreft. Het is dan ook niet verrassend dat zij verantwoordelijk zijn voor de herpersing van het meesterwerk van Bobby Charles uit 1972, dat de sfeer van The Band ademt. Niet raar, aangezien alleen Robbie Robertson verstek laat gaan. Bob Carpenters enige solowerk uit 1975 werd aanvankelijk niet eens uitgebracht en verscheen pas bijna tien jaar later voor het eerst op een onbekend Canadees label. Blues Fix was een sideproject van The Cramps ten tijde van Look Mom No Head en verscheen in 1992 alleen op cd. Het Engelse Ace Records zorgde ervoor dat het eindelijk ook op vinyl verscheen.

Concerten

The Limiñanas, Eurosonic, 17 januari

Daniel Romano, Paradiso, 6 september

Hallo Venray, De Melkweg, 20 december